Redakcja: ul. Bursztynowa 31, Lublin
Mówi się, iż u podstaw stosownego wychowania leży szacunek do drugiego człowieka. Istotnie warto respektować określonych zasad z uwagi na stosowne zależności, właściwe maniery wyraźnie poprawiają relacje międzyludzkie, ułatwiają komunikację i przebieg różnych sytuacji. Kiedy na dodatek odkryjemy, że pochodzenie sformułowania savoire-vivre czerpie ze splotu francuskich stwierdzeń „wiedzieć” i „życie”, wówczas zdołamy wyciągać wnioski, że to dobre postępowanie krótko mówiąc oznacza przestrzeganie wskazanych norm postępowania w celu poprawienia życia w społeczności. Z tej przyczyny pokazuje się, że to starożytni Grecy, którzy nieustannie zmierzali do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A rozwój sztuki właściwego zachowania nastał w okresie renesansu, który tak silnie inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Szczególną uwagę do etykiety przykładano w dyplomacji i oficjalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Ale w drugiej połowie XX wieku statut moralny zaczął również być respektowany w relacjacjach biznesowych i formalnych spotkaniach w innych sferach społecznych.
Zasad savoire-vivre jest bardzo co niemiara, ponieważ reguły te odnoszą się do każdej domeny naszego życia. Omówmy choć kilku z nich, zwłaszcza tym, które odnoszą się do naszego postępowania przy stole i relacji zawodowych. zwracamy się do wszystkich osób w towarzystwie z respektem. Wyłączamy telefon, słuchamy każdego z atencją.
Co z tym powitaniem?
W naszej polskiej tradycji panowie całowali na przywitanie kobietę w rękę. Wspólnie z rozkwitem etykiety na oficjalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego zachowania. Zawsze trzeba podać rękę, uścisnąć ją lekko, nie potrząsając. Jeżeli osoby na spotkaniu są równorzędne pod względem statusu zawodowego, to pani pierwsza wyciąga dłoń. Starsza osoba również ma supremacja przed młodszą. W spotkaniach biznesowych natomiast nie liczy się płeć, ani wiek, lecz ranga. Pierwsza zawsze wita się osoba z najważniejszym pozycją zawodową.
Jak się zachować przy stole
Do stołu siadamy w miejscu ustalonym na ogół wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie krzyżujemy ich. Dłonie zaś nieznacznie opieramy o stół. Nasza sylwetka powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Łyżkę z niewielką ilością jedzenia kierujemy na prosto do ust. Ważne jest, żeby siedząc przy stole okiełznać jednocześnie sztukę miłej rozmowy i równoczesnego konsumowania posiłku. Zasada wydaje się łatwa - adresujemy jakąś uwagę, czy pytanie do sąsiada po prawej, nabieramy małą ilość potrawy na łyżkę kładziemy do ust, spożywamy i z próżną buzią rozmawiamy z sąsiadem po lewej. Ponownie nakładamy pokarm, konsumujemy i kontynuujemy rozmowę. Ten wzór może wydawać się udawany i automatyczny, lecz ma on na celu spełnienie dwóch podstawowych norm - kulturalnego jedzenia ( i zjedzenia!) posiłku i równoczesnej przyjemnej konwersacji z towarzyszami. Pamiętajmy, iż nie otwieramy ust z pełną buzią.
Przyszykowaną na stole serwetkę rozkładamy na kolanach, w taki sposób, by leżała poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego zazwyczaj leżą najbliżej talerza, potem do ryb, a do przystawek leżą w następnej kolejności. Łyżka do zupy leży po prawej stronie jako ostatnia. U wierzchołka talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na trunki zestawione są w następującej kolejności: trochę wyżej szklanka na wodę, potem kieliszek na czerwone wino, na białe i z tyłu na musujące napitki i likiery. Po lewej stronie talerza rozkładana jest filiżanka na kawę. Wszystkie napoje popijamy małymi łyczkami, kieliszki zawsze podtrzymujemy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.
Po zakończeniu posiłku bezwarunkowo oczekujemy na sygnał gospodarzy, dopiero, gdy oni dadzą sygnał, możemy zdjąć serwetkę z kolan, zostawić ją tuż przy talerza i nie hałasując krzesłem powstać i rzec „dziękuję”.
Płeć niekiedy ma sens
Mimo Pomimo tego, że w stosunkach biznesowych najważniejsze jest stanowisko, które się piastuje, są sytuacje, w jakich kobieta ma pierwszeństwo. W przypadku wspólnego biznesowego posiłku, w oficjalnej postaci, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej miejsce w sąsiedztwie. Przy wstępowaniu do pomieszczenia albo do windy zawsze kobieta wkracza pierwsza. w sytuacji jednakże, gdy drzwi otwierają się do środka pierwszy wchodzi mężczyzna, jako że to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Zwykle również przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i gotowości do wsparcia.
Norm savoire-vivre jest niesłychanie mnóstwo i w istocie wskazane jest ten kwestia zgłębić bardziej na swój użytek. Przeważnie znajomość całkowicie przyjętych zasad pozwoli nam dobrze zachować się w bardzo odmiennych miejscach. Zawsze jednak wybierając się do kraju o całkowicie odrębnej kulturze powinno się zaznajomić się z normami tam panującymi.